با ترس کودکان چه کنیم؟

اگر فرزند شما هم از چیزهای مختلفی مثل تاریکی، دزد، دوش حمام یا حتی بعضی از همسن و سال هایش می ترسد یا نمی تواند در اتاق، سرویس بهداشتی و حمام تنها بماند و احتمالا شب ها هم برای خوابیدن به شما پناه می آورد یا زمانی که جای جدید می روید بیش از پیش به شما می چسبد و حتی گاهی وقت ها ممکن است به دلیل ترس زیاد حالت تهوع، سر درد یا دل درد و بهانه بگیرد، تا پایان این مطلب همراه ما باشید.

گاهی به دلیل شرایط خاص زندگی، بحران های دوره ای خانواده، اختلاف والدین، سوگ و… اضطراب و به دنبال آن ترس در کودکان ریشه می دواند.

البته عوامل بسیار دیگری مثل دیده ها و شنیده های کودک در فضای مجازی و واقعی و تلویزیون نیز در ایجاد احساس ترس بی تاثیر نیست. اما در هر حال یکی از بهترین راهکارها، در چنین مواقعی که فرزندتان می ترسد از شما جدا شود، این است که مدتی با او همراهی کنید و بیشتر کنارش باشید.
مثلا اگر نمی تواند به تنهایی دستشویی برود، به او بگویید کمی از در را باز بگذارد و با شما صحبت کند. یا زمان خواب وقتی حاضر نیست دور از شما بخوابد، به او اطمینان دهید تا زمانی که کاملا بخوابد، کنار او می مانید یا هر وقت شما را صدا کند، پاسخش را می دهید.

لطفا از اینکه مدام به کودک عواقب کارهایش را تذکر دهید، دست بردارید.

«اگر دستت رو نشوری مریض میشی»، «دکتر بهت آمپول میزنه … »، «آقا غوله میاد میخورتت» و جملاتی از این قبیل را فراموش کرده و جعبه ذهن خودتان را از افکار منفی پاک کنید.
این را بدانید که اگر آرام و صبور باشید، فرزندتان به مرور یاد می گیرد کارهایش را به نحو احسن انجام دهد.
فرصت اشتباه کردن یا خطر کردن را به او بدهید، کودک شما هم دقیقا مانند شما اولین بار است که در این عالم زندگی می کند و نیاز به تجربه دارد.

خیلی وقت ها ترس فرزند، ناشی از ترس والدین است.

برای مثال احتمالش کم است که مادری از سوسک بترسد اما فرزندش شجاعانه با آن رو به رو شود.
پس به خاطر داشته باشید کودک شما، مدام در حال الگو گرفتن از شماست. بنابراین؛ بررسی کنید که از چه چیز هایی می ترسید و راجع به آن موارد پیش روی فرزندتان خوددار باشید. زیرا او ترس های شما را دریافت و درونی می کند.

از برنامه های تلویزیون، بازی های موبایلی یا کامپیوتری و انیمیشن ها غافل نشوید!

لطفا بیش از هرچیزی درباره محتوا و رده سنی آن ها حساسیت نشان داده و محکم باشید.
چشم و گوش فرزندان شما، دریچه ی ورود اطلاعات و به تبع آن مبدا شکل گیری عواطف و هیجانات هستند؛ فلذا فیلم های بزرگ ترها یا انیمیشن های نامناسب، دیدن صحنه تصادف، دعوا، خشونت و… همه در روحیه کودکان تاثیرگذار هستند.

از خطر کردن نترسید چرا که بستر یادگیری است.

یادتان باشد اگر بخواهید فرزند را از هر خطری که یک درصد احتمال دارد برایش اتفاق بیفتد آگاه کنید، یاد نمی گیرد ریسک پذیر باشد و از هر موقعیتی می ترسد.
برای مثال گاهی به او چاقو پلاستیکی یا اسباب بازی بدهید تا میوه خرد کند، در فضای باز آتش روشن کنید و سعی کنید فعالیت های متفاوت و هیجان انگیز را باهم تجربه کنید.

نکته پایانی؛

همین موارد ساده می تواند درباره کاهش ترس فرزندتان مثل آب روی آتش عمل کند، البته به شرطی که به صورت مستمر آن ها را رعایت کنید. همچنین بدانید که مسئله ی ترس می تواند ریشه های متعدد فردی و خانوادگی داشته باشد و انتظار نداشته باشید که این موضوع یک شبه و با این چند راهکار کاملا حل شود.
اگر احساس کردید ترس کودک در حال تشدید شدن است، خودتان به صورت مستقیم برای رفع آن اقدام نکنید و با کارهایی مثل مواجه کردن او با موقعیت ترسناک و انداختن فرزند در دل اتفاق وحشتناک و خواندن کتاب هایی با عناوینی در این حوزه، دوری کنید و به جای آن در اسرع وقت به مشاور خانواده یا کودک مراجعه کنید.